اهمیت تلاوت قرآن و روشهای انس با قرآن

و یاد کن خدایت را بسیار

تلاوت قرآن ، سخن خداوند با انسان و دواي درد بشريت است و اگرانساني بخواهد بداند كه سخن خدا با او چيست، به قرآن مراجعه مي كند. و آن را مي خواند قرائت قرآن ، اهميت دادن به آيات الهي ، مانوس شدن با قرآن و آشنائي با آن ، محفوظ ماندن قرآن از خطر تحريف، يافتن درسهاي زندگي در قرآن و بكارگيري آن است.

تلاوت قرآن آن است كه انسان ، معبود رادر آن مشاهده نمايد. مرحله نازله مشاهده معبود آن است كه در صفحه ضمير و قلب عابد، چيزي جز علاقه به معبود نباشد. و انسان مي تواند به خوبي تشخيص دهد كه آيا در قلبش چيزي جز خدا هست يا نه؟

امام سجاد(ع) فرمود “لَو مات مَن بَين المَشرق و المَغرب لَما استَوحشت بَعد أَن يَكون القرآن مَعي” “اگر همه مردمي كه بين مشرق و مغرب عالم وجود دارند. از بين بروند و كسي روي زمين نباشد و من تنها باشم، چنانچه قرآن با من باشد هرگز احساس وحشت نمي كنم.” يا اگر همه كافر شوند ، احساس ترس نمي كنم ، زيرا مرگ حقيقي همان مرگ روح است. و انسان كافر حقيقتاً مرده است. از نظر قرآن كساني زنده اند كه دين خدا را قبول كنند “لِيُنذر مَن كان حَيّاً و يَحق القَول علي الكافرين”

تلاوت قرآن نيز عبادت است و حكمتش آن است كه انسان عابد،معبود را در ضمير خود مشاهده كند. پیمودن اين راه نيز محال نيست بلكه شرايط، آداب و احكامي دارد. براي اين كه به مرحله مشاهده معبود برسیم بايد تا مي توانيم از چشم و گوش خود مراقبت کنیم. هر كس بايد مواظب باشد كه جز وظيفه شرعي چيزي انجام ندهد محيط كار و محيط منزل را با غفلت از خدا ناپاک نسازد.

وقتي قرآن تلاوت مي كنیم، آن گاه كه صاحب كلمات آن را با چشم دل می‌بیند، به حكمت تلاوت قرآن می‌رسد.

برخی از عواملی كه اخیراً باعث شد كه قرآن آن گونه كه بايد مورد توجه نباشد به شرح زير است:

1- نشناختن جايگاه قرآن؛ بسياري از مردم قرآن را كتابي مقدس مي‏دانند و آن را براي مراسم و قسم‏ خوردن بکار می‌برند. ولي از نقش اصلي قرآن كه نقش هدايتي و كاربردي در زندگي دارد غافلند.

2- سياست‌‏ها و تبليغات استعماري؛ از جمله عوامل غفلت مردم از كتاب خدا ، مشغول شدن ذهن آنها به القائات وبرنامه‏‌هايي است كه دنياپرستان در سراسر جهان نشر دادند. مانند فيلم‏‌ها، نوشته‏‌ها و ديگر درگیری‌های ذهني.

3- بيان نشدن بسياري از حقايق و معارف قرآن از سوي برخي از مبلغان؛ که انگيزه كافي براي توجه مردم به قرآن ايجاد نمي‏‌شود.

4- تفاوت زبان و مشكل فهم آيات قرآن؛ برخی از افراد دوست دارند كه متن که تلاوت می‌شود را بفهمند و اگر متني را بخواند كه از آن چيزي نفهمد كمتر به آن رغبت نشان مي‏‌دهد. در مورد قرآن مجيد براي كساني كه آشنا به ادبيات عرب نيستند اين مشكل وجود دارد.

5- گنجانده نشدن قرائت و فهم قرآن به صورت جدي و با روش‏هاي جذاب در برنامه‏‌هاي درسي.

6- تحريف حقيقت شفاعت اهل بيت در ميان مردم عامي شيعه ، با اين خيال كه شفاعت اهل بيت ما را كفايت مي كند ، از برنامه عملي اسلام و قرآن در زندگي فاصله دارند و غافل شدند.

چه کنیم كه قرآن با زندگي ما انس بگیرد و آمال و كردار ما مطابق با آموزه هاي قرآني باشد؟

با توجه به دلائل عقلي و نقلي، انسان در زندگي خود يك مسافر است وقرآن راهنماي انسان در اين سفر است. هر يك از آيات قرآن پیام رسان پيامي است كه در حكم علائم راهنما وهشداردهنده در اين راه است.

بديهي است كسي كه راه نيفتاده و قصد حركت ندارد، علائم راهنمايي براي او بي‏‌معنا است، شبیه كسي كه هيچ گاه در عمر خود رانندگي نكرده و از علائم راهنمايي و رانندگي هيچ برداشت صحيحي ندارد.

انساني كه با حقيقت اصلي خود انس ندارد و به نيازهاي وجودي عالي خود را به خوبي نمی‌داند و کسی که اهل خلوت و انديشه و تفكر نيست ، هيچ گاه از مسافر بودن خويش و ضرورت راهنما و راهبر درکی ندارد.

ميزان بهره‌‏گيري انسان از قرآن متناسب با ظرفيت وجودي اوست و اين ظرفيت به اختيار خود انسان قابل گسترش است.

نخست برای انس هر چه بيشتر با آيات قرآن و براي رسيدن به اين مقصود تلاوت روزانه حداقل 50 آيه که ائمه اطهار(ع) سفارش کردند.

مطلب مهمي كه در روايات مورد تأكيد است تدبر و تفكر در معاني آيات است و قرائت بدون تدبر فاقد آثار و بركات است.

در تلاوت قرآن، به بايدها و نبايدها و دستوراتي برمي‏‌خوريم، يكي از راه‏هاي عملي استفاده از نور قرآن آن است كه انسان در هر روز با خود قرار گذارد كه به اين بايدها و نبايدها و دستوراتي كه در حين قرائت به آن بر میخوریم عملي کنند و پايبند باشد تا کم کم با زيور زيباي آيات الهي زیبا گردد.

ائمه اطهار(ع) و علماي بزرگوار همواره توصيه دارند كه حركت را بايد با عمل به آنچه مي‏دانيم شروع كنيم وهمين عمل به دانسته‏‌ها ، باعث پيدايش آگاهي و معرفت تازه و رشد و ترقي آدمي می‌شود.

داشتن یک صورت نورانی فقط یک نماد ظاهری نیست بلکه نشانه رستگاری ابدی است . خداوند در قرآن می فرماید: و امّا روسفیدان در رحمت (و بهشت) خدا جاودانه هستند.