والدین و کودکان
در دنیای والدین و کودک در زمان برقراری ارتباط، اطلاعات به طور متقابل بین والدین و فرزندان منتقل می‌شود. این ارتباط می‌تواند کلامی و یا غیر کلامی باشد. ارتباط کلامی مانند صحبت کردن اشخاص با یکدیگر و ارتباط غیر کلامی مانند اخم کردن می‌باشند. همچنین ارتباط می‌تواند مثبت، منفی، مؤثر یا غیر مؤثر باشد. برقراری ارتباط کودک با والدین به صورت مؤثر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
کودکان با مشاهده رفتار والدین نحوه برقراری ارتباط را می‌آموزند. در صورتی که رفتار والدین صمیمی و مثبت باشد، احتمال برقراری ارتباط کودک با والدین به طرز مفیدی افزایش پیدا می‌کند. و بر تمامی مراحل زندگی کودک تأثیر مثبت می‌گذارد. طرز تفکر و عقاید کودکان بر اساس نحوه ارتباط والدین با کودک شکل می‌گیرد.این ارتباط نشان‌دهنده احترام والدین نسبت به کودک می‌باشد. در نتیجه کودکان احساس می‌کنند که از جانب پدر و مادر مورد حمایت هستند و اعتماد به نفسشان افزایش پیدا می‌کند. از طرف دیگر، ارتباط غیر مؤثر یا منفی باعث می‌شود تا اعتماد به نفس کودک کاهش پیدا کند.
تقویت ارتباط به تلاش و زمان نیاز دارد. تربیت کودکان بسیار دشوار می‌باشد؛ با برقراری رابطه نزدیک و مؤثر با کودک، والدین می‌توانند در تمامی مراحل زندگی با فرزند خود ارتباط صمیمی داشته باشند. همچنین ارتباط نزدیک کودک با پدر و مادر، روند تربیت فرزندان را آسان‌تر می‌کند. کودکانی که با والدین خود احساس نزدیکی می‌کنند، بیشتر تمایل دارند که مشکلات خود را با والدین در میان بگذارند.
پس یا کودکان خود صمیمی باشیم تا با شما احساس نزدیکی کنند.
