فلسفه زیارت عاشورا و نکات مهم احادیث

زیارت عاشورا زیاراتی است که طبق اسناد موجود، حدیث قدسی یا کلام الله به حساب می ‌آید که بررسی سندی آن جای خودش را دارد. نقل از محمد بن علی که در مدح حسین بن علی و لعنت بر امویان است. در متون مذهب شیعه در دوران صفویان، برای خواندن آن و مداومت بر ثواب آن به شیعیان توصیه شد که این زیارت را زمزمه کنند.

قدیمی‌ترین سند زیارت عاشورا از ابن قولیه قمی است در کتاب کامل الزیارات و دیگری شیخ طوسی است که در کتاب «مصباح المتهجد» است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عاشورا بزرگ‌ترین میدان درگیری جبهه حق و باطل است. تمام مکارم اخلاقی و خوبی‌ها در برابر همه بدی‌ها و حیله‌های شیطانی ایستادگی می‌کند. در زمان غربت اسلام و در اوضاعی که جبهه باطل احساس می‌کرد به پیروزی رسیدند امام حسین(ع) در نهایت غربت و مظلومیت کار را تمام کرد و راه درست را به همه ما نشان داد.

چرا باید زیارت عاشورا بخوانیم؟

حضرت امام صادق(ع) فرموده: هرکس بوسيله خواندن زيارت عاشورا، جدم حسین(ع) را زيارت کند ” چه از راه دور يا نزديک” به خدا قسم خداوند هر حاجت مادی و معنوی داشته باشد به او می دهد.

چند نکته در رابطه با اين حديث قابل ذکر است:

اول اينکه راوی مطلب يک امام معصوم است، بنابراين بسیار قابل اهميت است.

دوم اينکه امام معصوم قسم می خورد که اين تأکيدی بر اينکه حتماٌ حاجت اين شخص را خداوند براورده می کند.

سوم اينکه می توان امام حسين(ع) را بوسيله خواندن زيارت عاشورا  از راه دور زيارت كرد

چهارم اينکه حاجات مادی و معنوی بوسيله اين زيارت توسط خداوند برآورده می گردد.

برای رسيدن به محبت، عشق، آرامش و علاقه امام حسين(ع) نيز راههای گوناگون وجود دارد. ولی راهی که سريعتر انسان می تواند بوسيله آن به بارگاه امام حسين(ع) راه يابد. و جزو شيفتگان و عشاق سيدالشهداء گردد، از طريق خواندن زيارت عاشورا و خصوصاٌ مداومت به خواندن اين زیارت شريف است.

اولین کسی که متن زیارت عاشورا را برای عموم مردم خواند، کیست؟

 زیارت عاشورا حدیث قدسی است و اولین کسی که از اهل بیت علیهم السلام متن زیارت عاشورا را برای مردم خواند:

امام باقر علیه السلام است که فرمود پدرم، او از پدرش او از جد ما از پیامبر (ص) و از جبرئیل و جبرئیل از خداوند متعال نقل کردند که خداوند فرمود: السلام علیک یا أبا عبدالله. یعنی متن زیارت در بین اهل بیت علیهم السلام بوده است.

روایت داریم که سیدالشهدا در روز عاشورا دو بار زیارت عاشورا را قرائت کردند، این خیلی مهم است؛ یک بار سیدالشهدا بین نماز ظهر و عصر روز عاشورا از ابتدا تا انتهای زیارت را خواندند. و یک بار از صبح عاشورا تا غروب عاشورا بنا بر مناسبتی تکه ای از زیارت عاشورا را خواندند. مرتبه کامل بین الصلاتین بود اما یک باری را که تکه تکه خواندند تمام فرازهای زیارت عاشورا خواندند جز این فرازی که الان سجده دارد .

فلسفه سجده آخر زیارت عاشورا چیست؟

روایت است که از ابتدا، این فراز سجده نداشت، یعنی از ابتدا که این زیارت به وسیله حدیث قدسی بر پیامبر (ص) وارد شد، سجده نداشته است. و سجده آن در روز عاشورا به شکل گرفت که سیدالشهدا از صبح روز عاشورا بنا به مناسبتی فرازی از زیارت را می خواندند. تا موقعی که حضرت به شهادت رسیدند تمام فرازهای زیارت را خواندند و بعد به شهادت رسیدند.

این فراز سجده را نگفت تا زمانی که آن ملعون لعین بالای سر حضرت آمد تا سر مبارک ایشان را از تن جدا کند از جلو نتوانست سر را جدا کند، پیکر را برگرداند و سر را از قفا جدا کرد. اما روایت داریم که وقتی پیشانی حضرت به خاک افتاد حضرت این فراز انتهایی را شروع کرد و فرمود: «اللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکرِینَ». این خیلی مهم است و به این علت این فراز سجده دار شد. شما اینجا کلمه سجده ای را اینجا نمی بینید.
با اینکه در آیات قرآن در تمام موارد واجب و مستحب، کلمه سجده را بیان کردند چرا که حضرت در حال سجده میفرمایند: «اللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکرِینَ»؛

هم علت سجده دار شدن مشخص است، و هم اینکه حضرت در چه حالی بود؟